Pochodzenie Varroi

Pochodzenie Varroa destructor nie jest jasne, ale uważa się, że pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Bardziej precyzyjnie, uważa się, że pasożyt pochodzi z regionu Himalajów, gdzie po raz pierwszy został znaleziony na pszczołach Apis cerana, gatunku pszczół azjatyckich odpornych na pasożyta.

Pasożyt został po raz pierwszy zidentyfikowany w 1904 r. przez japońskiego entomologa K. Watanabe na pszczołach Apis cerana w prefekturze Kanagawa w Japonii. Jednak dopiero w latach 60. Varroa destructor został zidentyfikowany jako zagrożenie dla europejskich pszczół miodnych (Apis mellifera).

Od tego czasu Varroa destructor rozprzestrzenił się na całym świecie, prawdopodobnie z powodu międzynarodowego handlu pszczołami i produktami pszczelimi. Dziś pasożyt występuje prawie we wszystkich krajach, w których hoduje się pszczoły miodne, co czyni go poważnym zagrożeniem dla zdrowia uli i produkcji pszczelej.

Biologia Varroa destructor

Varroa destructor to roztocz o kolorze brązowoczerwonym, mierzący około 1,5 mm długości. Samice są większe od samców i mają ciało okrągłe i spłaszczone. Samce mają ciało dłuższe i cieńsze. Obie płcie mają osiem nóg i są pokryte włosami.

Cykl życia Varroa destructor

Cykl życia Varroa destructor jest ściśle powiązany z cyklem życia pszczoły żywiciela. Samice Varroa wnikają do komórek plastra miodu tuż przed ich zatknięciem. Po wewnętrznej stronie komórki samica Varroa żywi się hemolimfą larwy pszczelej i składa jaja na ściankach komórki. Z jaj wykluwają się larwy, które również żywią się hemolimfą larwy pszczelej. Larwy Varroa przekształcają się następnie w poczwarki, a potem w osobniki dorosłe. Samce Varroa giną po kopulacji z samicami, podczas gdy samice opuszczają komórkę razem z wykluwającą się pszczołą dorosłą.

Pszczoły miodne są szczególnie narażone na Varroa destructor, ponieważ nie wykształciły odporności na pasożyta, w przeciwieństwie do niektórych gatunków pszczół azjatyckich. Pasożyt żywi się hemolimfą pszczół, osłabiając tym samym ich układ odpornościowy i czyniąc je bardziej podatnymi na choroby. Ponadto, Varroa destructor może również przenosić wirussy na pszczoły, co może prowadzić do spadku populacji ula.

Jak zwalczać Varroa destructor?

Istnieje wiele metod zwalczania Varroa destructor, w tym stosowanie środków akarycydowych, selekcja pszczół odpornych na pasożyta i prowadzenie pszczelarstwa szanującego środowisko. Jednak najważniejszym zabiegiem jest Zabieg Stop Varroa.

Zabieg Stop Varroa

Zabieg Stop Varroa to jedyne leczenie, które usuwa 100% roztoczy, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla pszczelarzy troszczących się o zdrowie swoich uli. Jest również produktem organicznych i może być stosowany w pszczelarstwie ekologicznym, co oznacza, że jest bezpieczny dla pszczół i nie zatruwa miodu. Ponadto, Zabieg Stop Varroa jest łatwy w użyciu. Aby go zastosować, należy prosty podnieść ramki jedną po drugiej i opryskiwać obie strony preparatem. Kolonia roztoczy zostanie całkowicie zniszczona w ciągu 24 godzin, gwarantując tym samym 100% skuteczność. Ogólnie rzecz biorąc, Zabieg Stop Varroa to skuteczne, bezpieczne i łatwe w użyciu rozwiązanie do usuwania roztoczy i ochrony uli.

Zalety Stop Varroa:

• Usuwa roztocze w ciągu 24 godzin.
• Nadaje się do pszczelarstwa ekologicznego. Nasz preparat jest bezpieczny dla Twoich pszczół.
• Jedyny preparat, który gwarantuje 100% skuteczność. Zadowolony lub zwrot pieniędzy.
• Łatwe zastosowanie bezpośrednio na obu stronach ramki za pomocą opryskiwacza.
• Może być stosowany w ciągu całego roku, we wszystkich warunkach pogodowych i temperaturowych.
• Ekonomiczny: 1 litr pozwala na leczenie 20 uli.
• Wytrzymały: leczenie zapewnia ochronę przed roztoczami przez rok.

Podsumowanie

Varroa destructor to groźny pasożyt pszczół miodnych, pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej. Jego cykl życia jest ściśle powiązany z cyklem życia pszczoły żywiciela, co czyni go trudnym do kontrolowania. Mimo to, poprzez stosowanie odpowiednich metod zwalczania i prowadzenie pszczelarstwa szanującego środowisko, można chronić pszczoły i utrzymywać zdrowe ule.